Jeden wymienia nazwę rzeki, jego sąsiad nazwę miasta, które nad nią leży i podaje nową nazwę rzeki itd.). Tajemniczy przedmiot. Uczestnicy gry wybierają z pośród siebie jednego, który na chwilę opuszcza szałas. Wtedy pozostali „wymyślają“ sobie jakąś rzecz lub przedmiot. Gracz, który wychodził, pyta po powrocie każdego, jaka jest ta rzecz nikomu nie wolno wymieniać cech już przez kogoś nazwanych. Mówią np. piaszczysty, gliniany, z kamienia, drewniany, bity, asfaltowy. Dość! Już wiadomo „droga“. Z kolei na miejsce odgadującego idzie ten, kto ostatni dał określenie przedmiotu. Może się zdarzyć, że uczestnicy dadzą dziesięć określeń danego przedmiotu, a odgadujący nie będzie wiedział o co chodzi. Wówczas wychodzi on ponownie, uczestnicy wymyślają coś nowego. Albo daje fant. Podarunki. Wszyscy siadają w kręgu. Uczestnik gry, który rozpoczyna informuje po cichu swego sąsiada z prawej strony, co mu daje w podarunku (np. książkę, jabłko itp.). Ten zapamiętywuje’ podarek i ze swej strony „daje coś“ swemu sąsiadowi, z prawej (np. samochód). I tak obdarowują-się wzajemnie. Równocześnie sąsiad siedzący z lewej strony uczestnika, który rozpoczął zabawę, mówi na ucho swemu sąsiadowi z lewej co ma zrobić z otrzymanem przedmiotem np. „wysuszyć“, „uprać“, itp. Później każdy mówi co otrzymał i co ma z tym zrobić np. „zjeść książkę’“ „usmażyć samolot“, „rozśmieszyć ogórek“ itp. W podobny sposób np. w prawą stronę zadawać można jakieś pytania, a w lewą udzielać odpowiedzi. Takich gier jest bardzo dużo. Im więcej będziecie ich znali, tym weselej spędzicie każdą wolną chwilę w szałasie.