Czas na ugotowanie w warunkach polowych:

• 1 menażki wody 15 minut,
• śniadania (np. z mleka w proszku) • 4050 minut,
• zupy z kostek 4050 minut.

Najlepszy opał to suchy, nie przegniły chrust z dębu, brzozy, olchy, jałowca. Daje bardzo mało dymu, pali się jasnym płomieniem. Smoliste drzewo sosny czy świerka daje dużo dymu i iskier. Aby ugotować na takim ognisku, trzeba poczekać aż powstaną węgle. Nie należy na opał używać osiki, która daje niewielki żar i na wszystkie strony „strzela“ węgielkami. A teraz dalsze rady praktyczne: Dobrze jest mieć w ekwipunku gospodarczym trochę proszku do prania lub sody, gdyż kociołek po tłustej potrawie umyjecie bez trudu, jeśli wytrzecie go przedtem suchym papierem, następnie wilgotną szmatką maczaną w proszku lub sodzie po czym dokładnie wymyjecie wodą. Aby dno kociołków lub garnków łatwo oczyścić z sadzy, należy przed wstawieniem potrawy wysmarować je dokładnie skórką od słoniny lub pokryć cienką warstwą papki z gliny i wody. Po skończonym gotowaniu dno wysmarowane skórką od słoniny wycieracie najpierw papierem, potem zmywacie ciepłą wodą; dno po-’ kryte papką z gliny łatwo zmyć wodą. Noże po cebuli szybko stracą przykry zapach, jeśli przed umyciem wytrzecie je papierem i potrzymacie chwilę nad płomieniem. Przesoloną zupę można „odsolić“ wrzucając do niej kawałek chleba lub surowy kartofel. Jeśli się coś przypali, trzeba możliwie szybko zdjąć wierzchnią warstwę potrawy, przełożyć do innego garnka i na wolnym ogniu gotować dalej. Do garnka z przypalonymi resztkami wsypać garść soli, zalać ciepłą wodą i kilkakrotnie zagotować. Po tym „zabiegu“ garnek łatwo się umyje. Stare, z czerniałe ziemniaki odzyskują białą barwę, gdy do wody, w której się gotują, dodacie łyżeczkę octu.