Jest wiele sposobów budowy szałasów. Najprostszym typem jest mały, jedno-dwuosobowy szałas, oparty drzewo lub po prostu jedno daszkowa zasłona. Trudniejszy do wykonania jest szałas dwu daszkowy lub okrągły (w kształcie ula). Każdy szałas buduje się zaczynając od szkieletu, wiążąc poszczególne żerdzie lub gałęzie lipowym łykiem lub giętkimi gałęziami (wikliną) albo sznurkiem. Następnie przeplatamy ten szkielet cieńszymi prętami z wikliny, brzozy, wierzby, leszczyny
w końcu pokrywamy go matami ze słomy, albo gałęziami świerku, brzozy, trawą, paprocią lub trzciną. Pokrycie układa się w formie strzechy. To znaczy zakładając każdą następną warstwę na poprzednią. Tak zbudowane szałasy mają jednak ten minus, że wychodzi na nie bardzo dużo drzewa i gałęzi. Wyobraźcie sobie: gdyby każdy zastęp harcerski w ciągu lata zbudował tylko jeden szałas jak wiele zniszczylibyśmy lasu! Poza tym szałas pokryty gałęziami nie nadaje się na całe lato. Liście na gałęziach usychają i dach zaczyna przeciekać… Na „zieloną izbę“, która ma Wam służyć na całe lato, najlepiej będzie służył dwublaszkowy „szałas-chatka“ zbudowany z drutu i słomy przy bardzo oszczędnym użyciu drzewa.