Około 31% wypoczywających za najbardziej potrzebne w lasach uznało polany wypoczynkowe, parkingi, czyli elementy powierzchniowe, a 24% ankietowych wskazywało na potrzebę organizowania na terenie lasów miejskich punktów wypoczynkowych przeznaczonych do krótkiego pobytu, punktów informacyjnych, widokowych itp. (elementy punktowe rekreacyjnego zagospodarowania lasu). Przeprowadzone badania wykazały ponadto, że lasy miejskie stanowią dogodne miejsce wypoczynku przede wszystkim ze względu na bliskie sąsiedztwo z miejscem zamieszkania (taką odpowiedź deklarowało 53% respondentów) lub ze względu na dobrą dostępność komunikacyjną (47% badanych). Jednocześnie 50% ankietowanych wskazywało, iż dostaje się do lasu pieszo, ponad 27% przyjeżdża samochodem, 23% korzysta z komunikacji miejskiej. Lasy miejskie Warszawy charakteryzują się znaczną presją rekreacyjną w porównaniu np. z lasami w strefie podmiejskiej. Wiąże się to ściśle z rozbudowaną miejską siecią komunikacji zbiorowej oraz bliskością dużych osiedli mieszkaniowych. Z tego punktu widzenia za najbardziej dostępne uznać należy Las Lindego, Las Bielany, Las Koło, Las Matki Mojej oraz Las Bródnowski. Lasy o złej dostępności komunikacyjnej położone z dala od osiedli mieszkaniowych, bez odpowiednich połączeń komunikacyjnych to: Las Nowa Warszawa, Henryków, Dąbrówka, Białołęka, Wydma Żerańska. Lasy te cechują się bardzo niskim stopniem zagospodarowania rekreacyjnego. Odrębną grupę stanowią lasy położone na granicy miasta – Las Bemowo, Kabaty, Sobieskiego, które są dostępne wyłącznie od strony Warszawy.