Harcerskie ognisko to nie wystąp zawodowych aktorów w prawdziwym teatrze, artystyczne odtwarzanie gotowego literackiego tekstu. „O co więc chodzi?“ zapytacie. Chodzi o to, że harcerze nie mogą się wzorować na żadnych zespołach estradowych, choćby najlepszych takich „z samej Warszawy“ i wzdychać „żebyśmy to my mieli taką śpiewaczkę albo takiego akordeonistę“. Niezwykłość harcerska, sztuka i poziom artystyczny polega na czym innym. Polega mianowicie na umiejętności improwizowania, na pomysłowości. Opracowując jakiś występ harcerze niejednokrotnie muszą sami tworzyć. Bo gdzie znajdą, na przykład, materiał do inscenizacji swoich przygód wycieczkowych i ognisk, których tematem są własne przeżycia i wydarzenia w drużynie? Albo mp. mamy piosenkę. Każdy zespół artystyczny wie: skoro jest piosenka to należy ją śpiewać. Harcerze postępują inaczej. Zastanawiają się: „Co się z tego da zrobić?“ Bo piosenkę można przerobić na inscenizację, jeśli jest w niej jakaś akcja, można ją wygłosić, jako wiersz na tle melodii „mruczanda“, jeśli jest nastrojowa i „pasuje“ nam do tematu ogniska, albo opracować kilka figur i kroków i przerobić na humorystyczny taniec ozy scenkę mimiczną na tle melodii. Możliwości jest wiele.