Kształtowanie właściwych postaw do rekreacji ruchowej wiąże się z koniecznością przezwyciężania barier, które w dużym stopniu ograniczają uczestnictwo w aktywności ruchowej. Według Toczek-Wemer (2002) największych niepowodzeń należy upatrywać niemal wyłącznie w barierach obiektywnych: deficycie czasu wolnego, trudnościach finansowych, złym stanie bądź niekorzystnym usytuowaniu obiektów, małej atrakcyjności zajęć rekreacyjnych i skromnej ofercie turystycznej. Innymi barierami utrudniającymi działalność rekreacyjną są: bariery poznawcze (brak znajomości organizmu oraz jego ruchowych potrzeb itp.), bariery psychologiczne (źródła ich tkwią głównie we właściwościach psychicznych jednostki, takich jak: niewykształcenie potrzeb, słaba bądź nietrwała motywacja itp.), bariery ideologiczne (powstające na wskutek upowszechniania i utrwalenia w społecznej świadomości nieścisłych i sprzecznych informacji dotyczących rekreacji i jej turystycznych form), bariery kulturowe (np. brak odpowiednich wzorców, nawyków). W związku z tym warto wypracować sobie czynniki aktywizujące do uczestnictwa w rekreacji ruchowej, zwane motywami, które pobudzają i ukierunkowują nasze dążenia do określonej działalności. Proces ten służy do określenia potrzeby, wyznaczenia celu działania i sposobów jego osiągnięcia, a sama chęć zaspokojenia uświadomionej potrzeby stanowi źródło motywacji (Obuchowski 1993). Prezentowane opracowanie ma na celu przedstawienie zainteresowań, barier i utrudnień oraz czynników motywacyjnych charakteryzujących studentów PWSZ im. Witelona w Legnicy w zakresie zachowań wolnoczasowych. Starano się również odpowiedzieć w nim na pytanie, czy istnieje zależność między zainteresowaniami (wybór kierunku studiów – organizacja turystyki i rekreacji) a aktywnym wykorzystaniem czasu wolnego.