Stosowane są zasady przestrzennych rozwiązań, w ramach których wyznacza się strefy różnych form aktywności wypoczynkowej – rekreacji. Strefy te są wyposażane w elementy przestrzennego zagospodarowania: punktowe (punkty wypoczynkowe, informacyjne), liniowe (ścieżki) i powierzchniowe (boiska, polany piknikowe, place zabaw), w urządzenia komunikacyjnego udostępnienia (parkingi, wejścia do lasu) oraz obiekty kubaturowe (restauracje, toalety), a także urządzenia małej architektury (tablice informacyjne, ławy i stoły).
Wyróżnia się formy rekreacji (wypoczynku) o charakterze: wędrownym (przemieszczanie się) – spacery, biegi, jazda rowerem, powozem, konna, saniami, meleksem; zabawowo-sportowym – gry, zabawy, saneczkowanie, ćwiczenia kondycyjne; piknikowym (pasywnym) – siedzenie na ławce, piknikowanie, biwakowanie, festyny, ognisko; edukacyjnym – obserwacje flory, fauny, poznawanie krajobrazów leśnych (różnych typów siedliskowych lasu), wydarzeń historycznych; zdrowotnym – kąpiele słoneczne, plażowanie na trawie, odpoczynek w punktach wypoczynkowych, na polanach piknikowych, w punktach przeznaczonych do celów zdrowotnych – punktach terapeutycznych o działaniu uspokajającym – Bs i Bśw, podnoszącym ciśnienie – grąd, łęg, buczyna, odkażającym – dąbrowy. Należałoby rozwijać dodatkowe formy rekreacji związane ze specyfiką lasu.