Według A. Izydorczyka (2000) podmiotami rynku sportowo-rekreacyjnego rehabilitacyjnego są w dziedzinie podaży (wg ustawy o kulturze fizycznej): stowarzyszenia kultury fizycznej, związki sportowe i polskie związki sportowe, kluby sportowe zachowujące nadal charakter stowarzyszenia i przekształcone w spółki, a także uczniowskie i uczelniane, wszystkie jednostki świadczące odpłatne usługi w omawianym zakresie jako podstawowy cel prowadzonej działalności, instytucje, organizacje i jednostki gospodarcze, które zajmując się inną działalnością jako podstawową, przedstawiają również propozycje odpłatne nieodpłatne z zakresu kultury fizycznej i sportu.
Bez względu na przyjęte kryteria podziału organizacji świadczących usługi na rzecz sportu i będących dostawcami na rynku usług sportowo-rekreacyjnych wszystkie organizacje sportowe powinny być wg T. Slacka (1997) podmiotami organizacyjnymi zaangażowanymi w działalność w sporcie, o celach ukierunkowanych na działalność sportową, o strukturze sprzyjającej działalności w systemie sportu i o względnie określonych granicach. Do tych wymienionych przez Slacka cech należałoby jeszcze dodać rynkowy charakter organizacji sportowych i działanie na rzecz spełniania potrzeb klientów. Szczególnie dotyczy to organizacji o charakterze rekreacyjnym, czyli związanych z oferowaniem usług szeroko rozumianego sportu dla wszystkich. To zmusza te podmioty do stosowania zasad marketingu i przestrzegania reguł gospodarki rynkowej. Dlatego też niezmiernie istotny staje się drugi omówiony poniżej podmiot rynku usług sportowo-rekreacyjnych, tj. odbiorcy tych usług.