Las możemy rozpatrywać z punktu widzenia walorów krajobrazowych lub zdrowotnych. Wartość walorów krajobrazowych przejawia się we wzbogacaniu estetyki krajobrazu miejskiego elementem przyrodniczym o zróżnicowanych formach (bez geometrycznych linii, płaszczyzn i brył), w wielopiętrowej strukturze pionowej, zmiennej kolorystyce działającej łagodząco i uspokajająco na system nerwowy oraz korzystnej dla wzroku i aktywności, a także sprzyjającej koncepcyjnemu myśleniu. Walory zdrowotne to: czyste w stosunku do obszaru zurbanizowanego środowisko na skutek właściwości oczyszczających (filtracja pyłów, absorpcja gazów) szaty roślinnej ; korzystny mikroklimat – bioklimat, bardziej wyrównana wilgotność, temperatura powietrza, nasłonecznienie oraz prędkość wiatru; ujemna jonizacja powietrza korzystna dla organizmu (w lesie w 1 cm3 znajduje się w zależności od rodzaju zespołów roślinnych od 2000 do 3000 jonów ujemnych, natomiast w dużych parkach 600-800 jonów, w rejonach zanieczyszczonych 150-400, a w pomieszczeniach zamkniętych 25-100); dezynfekcyjny wpływ lasu na otoczenie dzięki wydzielaniu korzystnych dla organizmu olejków eterycznych, w tym fitoncydów oddziałujących bakteriobójczo i grzybobójczo oraz ograniczających ilość bakterii – w zbiorowisku leśnym występuje 200-500 bakterii w 1 m3 powietrza, natomiast w rejonach zurbanizowanych 4000-8000 bakterii; tłumienie hałasu (cisza i spokój). W konsekwencji takiego oddziaływania lasy mają istotne znaczenie bioterapeutyczne i psychoregulacyjne. Różne zbiorowiska leśne mogą oddziaływać przeciw- bronchitowo, przeciwgruźliczo, uspokajająco oraz regulując ciśnienie, dlatego należy wykorzystać ten wpływ w zagospodarowaniu lasów dla potrzeb rekreacji.