Gra terenowa to pasjonująca rozrywka, ale wtedy tylko, kiedy się dobrze udaje. A często przecież zdarza się, że grę kończycie albo wcale jej nie kończąc, przerywacie swarami, kłótnią. Zamiast nagradzać zwycięzców, na gwałt wyszukujecie winnych porażki lub złej organizacji. Czemu tak się dzieje? Wynika to z niedostatecznego przygotowania gry. Zapewne przyjemniej jest podchodzić w lesie przeciwnika, niż czytać uwagi o przeprowadzaniu gier terenowych, ale radzimy to zrobić, żeby tropienie udało się, a cała gra zakończyła ku zadowoleniu wszystkich jej uczestników. Warunki są następujące: Uczestnicy gry powinni posiadać wszystkie umiejętności wymagane w grze. Jeżeli trzeba np. wędrować do celu według azymutu lub szkicu (patrz gra: „Kto pierwszy“), to takiej gry nie można przeprowadzać z harcerzami, którzy nie potrafią posługiwać się kompasem. Albo: w. – magania gry przewidują, że dwa walczące oddziały muszą się porozumieć na odległość. Nie organizujcie tej gry w zastępie, dopóki harcerze nie nauczą się dobrze sygnalizacji alfabetem Morse’a lub nie opanują innego sposobu porozumienia się na odległość. Dobrze zapoznać wszystkich grających z przepisami gry. Nie trzeba Was chyba przekonywać, że każdy harcerz biorący udział w grze, musi doskonale wiedzieć, co należy robić i w jaki sposób postępować przez cały czas trwania gry. Warto nawet dwa razy poświęcić trochę czasu na tę sprawę. Pierwszy raz, gdy przystąpicie w zastępie do przygotowywania gry, trzeba dokładnie omówić przepisy. Drugi raz tuż przed rozpoczęciem gry, nim wszyscy zajmą wyznaczone stanowiska przypomnieć sobie najważniejsze punkty zasad.