Zaprezentowana przez Tilmana orientacja zawiera dla nas cenną wskazówkę do poszukiwania motywów kompetencyjnych w rdzeniu produktu rekreacyjnego. Dlaczego nie potrzeby fizjologiczno-psychologiczne, a potencjalne kompetencje możliwe do pozyskania przez klienta mogą decydować o wyborze form rekreacyjnych? Zdaniem Senyszyn potrzeby aktywności rekreacyjno-sportowej są nośnikiem celowego podejmowania aktywności gospodarczej. Także B. Marciszew- ska stwierdza, iż mamy do czynienia z interdyscyplinarnym znaczeniem potrzeby w rekreacji oraz że mieści się ona w kategorii ekonomicznej. Gratton i Taylor sugerują, iż aktywność sportowa w czasie wolnym nie jest czystą konsumpcją produktów, lecz połączoną z inwestowaniem, gdyż ludzie poświęcają obecną satysfakcję dla uzyskania zwrotu w przyszłości w postaci lepszego zdrowia. Rekreacja daje możliwości inwestowania w kompetencje niezbędne dziś lub w najbliższej przyszłości. Uczestniczący w zajęciach (dzieci, młodzież i dorośli) liczą, że ta inwestycja przyniesie zwrot nakładów (lub też dochód, korzyść) w postaci osiągnięcia przewagi kompetencyjnej w miejscu przyszłej nauki, pracy, biznesie itp. Można założyć, że potencjalni klienci w wyborze form rekreacyjnych kierują się głównie możliwością pozyskania i transferu kompetencji. Klient chce zdobyć, pozyskać określone kompetencje, aby je następnie wykorzystać w działalności praktycznej zgodnie z zamierzeniem czy określonym celem. Mamy więc do czynienia z jednej strony z kształtowaniem i pozyskiwaniem kompetencji oraz ich transferem do miejsc wykorzystania. O wartości dla klienta będą decydować możliwości ich jakościowego pozyskania w jak najkrótszym czasie oraz możliwości ich wykorzystania w praktycznej działalności, pracy zawodowej, kontaktach społecznych i innych sytuacjach życiowych.