Organizowanie ścieżek przyrodniczych i udostępnianie lasu dla potrzeb ludności ma na celu przede wszystkim poszerzenie wiedzy o środowisku leśnym najmłodszych mieszkańców Warszawy, dla których niejednokrotnie wycieczka na ścieżkę przyrodniczą jest też pierwszą wyprawą do lasu. Wiedza dorosłych mieszkańców Warszawy o lesie też często jest znikoma. To właśnie ze ścieżek przyrodniczych warszawiacy dowiadują się, że z drewna robi się papier, że drewno służy jako opał w wielu domach, w jaki sposób leśnicy gospodarują w lesie, że leśnicy nie tylko wycinają drzewa w lesie. Ścieżki przyrodnicze mają na celu wykształcenie szacunku dla przyrody, przejawiającego się w godnym i kulturalnym zachowaniu się na szlaku turystycznym. Są formą rodzinnej rekreacji, mają być alternatywą dla innych form spędzania wolnego czasu, takich jak: oglądanie telewizji czy zakupy w supermarkecie. Pewnym problemem jest przystosowanie lasu do potrzeb rekreacji osób niepełnosprawnych. Zadanie to wymaga szerszej współpracy między leśnikami a organizacjami reprezentującymi niepełnosprawnych. Obecnie wyprawa do lasu dla osoby na wózku jest długa i niezwykle uciążliwa. Ze względu na osoby niepełnosprawne, ale także osoby starsze i dzieci drogi, przy których są zlokalizowane ścieżki dydaktyczne, wymagają częstszych remontów i stąd wyższych nakładów finansowych.