W obu kwadratach ustawiamy najprostszą figurę „płotek“. Pierwsi gracze obu drużyn stojąc na mecie starają się trafić w figurę. Gracz pierwszej drużyny wytrącił dwa klocki z kwadratu, następne więc dwa rzuty wykonuje z półmetka. Natomiast gracz drugiej drużyny dwukrotnie spudłował i dopiero za trzecim rzutem udało mu się wybić klocek. Następny gracz z jego drużyny rozpoczyna więc rzuty z półmetka. Jeśli wybije pozostałe klocki z pierwszej figury, a nią jeszcze prawo do jednego lub dwu rzutów, wówczas zaczyna wybijanie następnej figury z mety.
Klocek uważany jest za wybity, jeśli wypadnie na zewnątrz kwadratu i żadną częścią nie dotyka jego linii. Klocek, który wypadnie z kwadratu w stronę półmetka, nie jest uważany za wybity, i ustawia się go pionowo na linii kwadratu, na wprost miejsca, z którego wypadł. Podobnie postępuje się z każdym klockiem, który po rozbiciu figury dotyka linii bez względu na to, czy znajduje się po zewnętrznej czy też po wewnętrznej stronie kwadratu. Rzucać można z miejsca, z postawy rozkrocznej, bokiem do kierunku rzutu. Lot kija winien być poziomy, bo tylko wtedy zaczepia się klocki i wybija je z kwadratu. W czasie gry wszyscy wolni w danej chwili zawodnicy powinni znajdować się z tyłu za rzucającym, aby uchronić się przed niebezpieczeństwem uderzenia kijem czy klockiem. Kije zbiera zawodnik po wykonaniu wszystkich przypadających mu w jednej kolejce rzutów i oddaje następnemu graczowi. Wybijanka może być również grą indywidualną. Dwaj zawodnicy ustalają np., że wygrywa ten, który wyznaczoną ilością rzutów wybije najwięcej figur, albo ten, który najmniejszą ilością rzutów wybija wszystkie wybrane figury.