Opracowując koncepcję zagospodarowania rekreacyjnego, należy przyjąć pewne zasady postępowania, które mają istotne znaczenie dla działań organizacyjnych i merytorycznych w tym zakresie. Prezentowane w tym opracowaniu ogólne zasady mogą mieć zastosowanie zarówno do opracowań całościowych terenu, jak i poszczególnych jego części składowych. Jednak w praktyce najczęściej brakuje takich koncepcji, a nawet jakichkolwiek konsultacji ze specjalistami z zakresu rekreacji i turystyki, ekologii, architektury krajobrazu czy innych.
Zarówno w literaturze krajowej, jak i zagranicznej niewiele miejsca poświęca się kompleksowym metodom programowania zagospodarowania rekreacyjnego. Autorzy zajmujący się tą problematyką, między innymi: Rutkowski (1978), Stalski (1973), Stojanowić (1979), Gearing, Var (1977), Błażejczyk (1980), Łabaj (1996), proponują rozwiązania nie do końca kompleksowe. Z krótkiego przeglądu literatury wynika, że najbardziej cennymi propozycjami kompleksowego zagospodarowania rekreacyjnego są opracowania Rutkowskiego (1978) – tabela 1, Stalskiego (1973) – tabela 2 i Łabaja (1996) – tabela 3, schematycznie ukazane na s. 405.